Νανοσωματίδια που δρουν ως μίνι drones- συσκευές αυτοκαθοδηγούμενες – θα κυκλοφορούν μέσα στις αρτηρίες και θα τις προστατεύουν από τη δημιουργία αθηρωματικής πλάκας, λόγω υψηλής χοληστερίνης.
Για τους Αμερικανούς επιστήμονες , αυτή είναι η νέα πειραματική λύση που μπορεί να αποτελέσει μία εναλλακτική θεραπεία για την αθηροσκλήρωση στο μέλλον προλαμβάνοντας τις θρομβώσεις που μπορούν να οδηγήσουν σε έμφραγμα ή εγκεφαλικό.
Τα φαρμακευτικά νανοσωματίδια είναι χίλιες φορές μικρότερα από την άκρη μιας ανθρώπινης τρίχας, σχολιάζουν οι επιστήμονες και προσθέτουν πως, μέχρι στιγμής, η πολλά υποσχόμενη θεραπεία έχει δοκιμαστεί με επιτυχία σε ποντίκια στο εργαστήριο, ενώ παρόμοια νανοσωματίδια ήδη δοκιμάζονται σε ανθρώπους που βρίσκονται σε τελικό στάδιο καρκίνου .
Όπως υποστηρίζει η βρετανική εφημερίδα “Telegraph”, ερευνητές των πανεπιστημίων Κολούμπια και Χάρβαρντ, με επικεφαλής τον αναπληρωτή καθηγητή βιοτεχνολογίας Ομίντ Φαροκζάντ, εμφανίστηκαν αισιόδοξοι ότι η νέα μέθοδος μπορεί να βοηθήσει στην καταπολέμηση της χρόνιας φλεγμονής των αρτηριών και στη σταθεροποίηση των -δυνητικά επικίνδυνων- αθηρωματικών πλακών.
Οι πλάκες σχηματίζονται από την αποθήκευση λίπους -κυρίως της “κακής» χοληστερίνης – και άλλων ουσιών, που προκαλούν χρόνια φλεγμονή. Τα σημεία αυτά των αρτηριών, όπου αναπτύσσεται φλεγμονή, είναι τα πιο επικίνδυνα για να υπάρξει ξαφνική αποκόλληση τμήματος του θρόμβου και έτσι να προκληθεί έμφραγμα.
Οι επιστήμονες επιστράτευσαν τη νανοτεχνολογία για τους ακόλουθους λόγους : Η αθηροσκλήρωση είναι μια χρόνια πάθηση και ο ασθενής πρέπει να παίρνει φάρμακα για πολλά χρόνια. Όμως τα σημερινά αντιφλεγμονώδη φάρμακα δεν στοχεύουν στην πλάκα που δημιουργείται αλλά διαχέονται σε όλο το σώμα, με συνέπεια να εμποδίζουν το ανοσοποιητικό σύστημα να καταπολεμά σωστά άλλες λοιμώξεις.
Αντιθέτως, τα νανοσωματίδια, φτιαγμένα από βιοδιασπώμενα πολυμερή, μεταφέρουν αντιφλεγμονώδη φάρμακα και τα απελευθερώνουν στοχευμένα σε εκείνα ακριβώς τα σημεία των αρτηριών όπου έχει δημιουργηθεί πλάκα στο εσωτερικό τους. Περίπου το 70% των νανοσωματιδίων καταλήγουν εκεί που πρέπει, δηλαδή , μέσα στις πλάκες των αρτηριών, όπου αργά απελευθερώνουν το φορτίο της φαρμακευτικής ουσίας που μεταφέρουν.
