Πολλοί φοιτητές κατά την διάρκεια των σπουδών τους επιθυμούν ή ‘αναγκάζονται’ να εργαστούν ώστε να καλύψουν τα τρέχοντα έξοδα λόγω αδυναμίας της οικογένειάς τους να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις τους. Εργάζονται ως σερβιτόροι στις καφετέριες και σε μπαρ, ως μουσικοί, αλλά και ως διανομείς φυλλαδίων προσπαθώντας να ελαφρύνουν όσο και λίγο την οικογένεια στα έξοδά τους.
Ωστόσο, η επιθυμία να εργαστούν πολλές φορές δεν βρίσκει ανταπόκριση. Διάφορα εμπόδια και προϋποθέσεις από τους εργοδότες ή και από το ίδιο το κράτος δυσκολεύουν τους φοιτητές στην εύρεση εργασίας.
Καταρχήν όταν έχεις βρει κάποια αγγελία και πηγαίνεις να δείς για το τι ακριβώς πρόκειται η πρώτη ερώτηση είναι αν έχεις προϋπηρεσία. Δεν καταλαβαίνω με ποιά λογική οι εργοδότες ζητούν προϋπηρεσία από ένα 19 χρονο φοιτητή. Πότε να την αποκτήσει αυτή την προϋπηρεσία; Δηλαδή αυτοί όταν ήταν 19 ή 20 χρονών φοιτητές είχαν κάποια προϋπηρεσία; Κι επειδή θα τους πεις την αλήθεια «όχι δεν έχω κάποια προϋπηρεσία» το πιθανότερο είναι να μην σε πάρουν.
Ένα άλλο εμπόδιο είναι που οι εργοδότες δεν σέβονται τις ώρες του φοιτητή. Μπορεί να σε βάλουν να εργάζεσαι κάθε μέρα το πρωί, το μεσημέρι ή και βράδυ. Δεν τους νοιάζει εάν εσύ δεν μπορείς ή εάν έχεις σχολή και ότι πρέπει να αφήσεις μαθήματα. Έτσι υποχρεώνεσαι να μην παρακολουθείς τις διαλέξεις του πανεπιστημίου και να μένεις πίσω, πράγμα που θα σε δυσκολέψει στην εξεταστική και αργότερα στο πτυχίο σου. Το καλό θα ήταν να σου έλεγαν « φέρε μου το πρόγραμμα της σχολής σου και θα δουλεύεις σύμφωνα με τις ελεύθερές σου ώρες». Αλλά που τέτοιος εργοδότης;;; Βέβαια αυτό εξαρτάται και από την δουλειά που πρόκειται να εργαστείς.
Ύστερα, το περιβάλλον εργασίας δεν είναι και το καλύτερο. Για παράδειγμα αν πας σε μια δουλειά ως διανομείς φυλλαδίων θα περπατάς και θα είσαι όλη μέρα στον ήλιο ή σε μια καφετέρεια πρέπει να έρθεις αντιμέτωπος με τον κάθε άνθρωπο και τις επιθυμίες του κτλ.
Έπειτα, ζητούν να κάνεις πολλά πράγματα ενάντι χαμηλής αμοιβής. Δηλαδή δεν ανταμοίβεσαι αυτό που πραγματικά αξίζεις. Καταλαβαίνουμε ότι έχουν έρθει δύσκολοι καιροί και κανένας δεν δίνει λεφτά τόσο εύκολα αλλά το σωστό θα ήταν να ανταμοιβόμασταν αναλόγως με την πόση δουλειά κάνουμε. Θεωρώ ότι το ποσό και το περιβάλλον εργασίας για τους φοιτητές έχει μικρή σημασία και τα σημαντικότερα εμπόδια, που μας προβληματίζουν αρκετά, είναι τα δύο αρχικά. Με τους δύσκολους καιρούς που διανύουμε κάνουμε αρκετές υποχωρήσεις!
Τέλος πέρα από τους εργοδότες το κράτος δεν βοηθάει τους φοιτητές στο να βρούν εργασία. Σε άλλες χώρες το κράτος το ίδιο βρίσκει τη δουλειά στον φοιτητή. Γραφεία διασύνδεσης, διάφορα προγράμματα ή και ακόμη ο δήμος κάθε περιοχής προσφέρουν ελεύθερες θέσεις στον φοιτητή. Στην χώρα μας κανένα κράτος δεν έχει ως προτεραιότητα τους νέους και ειδικά τους φοιτητές.
Παλιότερα οι ευκαιρίες απασχόλησης ήταν μεγαλύτερες καθώς και οι εργοδότες δεν ήταν τόσο απαιτητικοί. Τώρα όμως όλα είναι δύσκολα. Οι δουλειές είναι λίγες και οι ενδιαφερόμενοι πολλοί. Εύχομαι στον καθένα που ψάχνει κάποια απασχόληση παράλληλα με τις σπουδές του, να είναι τυχερός και να βρει κάτι που θα αισθάνεται έστω και λίγο καλά. Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία για αυτό ελπίζουμε για μια καλύτερη Ελλάδα!
