Είσοδος Ελεύθερη.Ταινία του Φεντερίκο Φελίνι: Και το Πλοίο Φεύγει (E la nave va), 1983, 132 λεπτά
Διοργάνωση: Πνευματικό Κέντρο Δήμου Ιωαννιτών σε συνεργασία με τον Ελληνοϊταλικό Σύλλογο Φιλίας Ιωαννίνων
Ο ειδικός συνεργάτης του Πνευματικού Κέντρου, κινηματογραφιστής Παναγιώτης Κράββαρης, αναφέρει σχετικά:
«Αριστοκράτες, καλλιτέχνες της όπερας, αξιωματούχοι και δούκες, όλοι φίλοι και γνωστοί της θανούσας σπουδαίας σοπράνο Εντμέα Τέτουα, ναυλώνουν ένα πολυτελές υπερωκεάνιο για να πλεύσουν από τη Νάπολη στο νησί Έριμο. Εκεί θα τελέσουν την τελευταία επιθυμία της Εντμέα, που ήταν να σκορπιστούν οι στάχτες της στα ανοιχτά του νησιού που γεννήθηκε. Είναι παραμονές του 1ου παγκοσμίου πολέμου, και την τρίτη μέρα του ταξιδιού, το πλοίο περιμαζεύει ένα πλήθος Σέρβων προσφύγων, που έπλεε προς την Ιταλία, μακριά από τις πρώτες ταραχές του πολέμου. Καθώς η παρέα της υψηλής κοινωνίας παρατηρεί με μια ρομαντική περιέργεια αυτούς τους λαϊκούς ανθρώπους που είναι στοιβαγμένοι στο κατάστρωμα, ένα πλοίο του Αυστρο-Ουγγρικού στόλου εμφανίζεται και ζητά την παράδοσή τους.
Ο κόσμος της αριστοκρατίας, της όπερας και των τεχνών είναι ένας κόσμος εστέτ και απόμακρος, γεμάτος διαστροφές, και χλωμός από την παρακμή και την ασημαντότητα. Ξεπηδά από ένα ασπρόμαυρο και βουβό φιλμ του 1914, και όλοι αυτοί αποκτούν χρώμα και φωνή καθώς ανεβαίνουν στο πλοίο για να τελέσουν την κηδεία. Όλα είναι ψεύτικα, από το πλοίο μέχρι τη θάλασσα, όλα σκηνικά του Ντάντε Φερέτι, αλλά ο ψεύτικος τους κόσμος δεν παύει να είναι ένας χώρος ποίησης, και ο Φελίνι τους αγαπάει, κάτι που το δείχνει και η γλυκιά νοσταλγία στη μουσική του Νίνο Ρότα.
Ο κριτικός Αλμπέρτο Μοράβια γράφει: «Αυτό που είναι εξαιρετικό, είναι η διαίσθηση ότι η Ευρωπαϊκή κοινωνία της Μπελ Επόκ είχε αδειάσει από ανθρωπισμό, αφήνοντας μόνο ένα τεχνητό και εξαντλητικό φορμαλισμό. Το αποτέλεσμα ήταν μια κοινωνία χτισμένη πάνω σε ένα συνεχές αλλά αξιολύπητο μελόδραμα».
