Έχοντας φτάσει λοιπόν η μέρα να δώσεις το πρώτο σου μάθημα, και αφού έχεις κάνει χίλιες προσευχές και έχεις ανάψει και κεράκι, το τελευταίο που ελπίζεις είναι να έχεις πέσει σε καλό επιτηρητή. Κακά τα ψέματα, το είδος του επιτηρητή που θα έχεις, παίζει καθοριστικό ρόλο στο αν θα περάσεις το μάθημα ή όχι.
Για πάμε να εξετάσουμε τα κύρια είδη επιτηρητών.
Η σκύλα!
Μόλις μπεις στο αμφιθέατρο και την αντικρίσεις καταλαβαίνεις ότι με αυτή μέσα, ούτε να βήξεις δε θα μπορείς. Ντυμένη κομψά, με στενή φούστα και πουκάμισο και έχοντας πιασμένα τα μαλλιά της σε ένα αυστηρό κότσο, σε κοιτά με ένα βλέμμα διαπεραστικό του τύπου «τόλμησε να αντιγράψεις με εμένα στην αίθουσα και έχεις μηδενιστεί πριν καν το καταλάβεις». Φυσικά μην επιχειρήσεις να βγάλεις σκονάκι ή κινητό, σε έχει καταλάβει από χιλιόμετρα.
Ο αγαπημένος/η όλων!
Πρόκειται για εκείνους τους μεταπτυχιακούς φοιτητές που είναι χαμογελαστοί και πρόθυμοι να λύσουν κάθε σου απορία. Έχοντας περάσει πρόσφατα από τη θέση που είσαι μπορούν να καταλάβουν ότι πέρα από τις γνώσεις σου μπορεί να χρειαστείς και μία εξωτερική αρωγή, είτε αυτή είναι κινητό, είτε σκονάκι, είτε ο διπλανός. Άμα σε δουν να αντιγράφεις ή να μιλάς θα κάνουν τα στραβά μάτια, μην το παρακάνεις όμως γιατί όλα έχουν και ένα όριο. Αυτούς τους επιτηρητές, τους αγαπάμε λίγο παραπάνω.
Ο γνωστός!
Είναι ο δικός σου γνωστός, μπορεί να ήταν συμφοιτητής σου που πλέον κάνει μεταπτυχιακό, μπορεί να είναι φίλος σου, μπορεί να είναι ο γείτονας που σου ζήτησε ζάχαρη τις προάλλες και τώρα ήρθε η ώρα να στο ξεπληρώσει. Φυσικά γνωρίζεις από πριν σε ποια αίθουσα θα είναι και πας κατευθείαν εκεί. Προφανώς και κάνετε ότι δε γνωρίζεστε, ωστόσο την κατάλληλη ώρα που εσύ θα πρέπει να ανοίξεις το σκονάκι εκείνος θα κάνει τον αδιάφορο, παίζει να σου κάνει και πλάτες. Μην είσαι όμως κι εσύ αχάριστος, αφού έχεις αυτό το αβαντάζ, βοήθα τον διπλανό σου να περάσει κι αυτός είτε τον ξέρεις είτε όχι.
Ο καλόκαρδος
Είσαι μέσα στο αμφιθέατρο, κοιτάς δεξιά, κοιτάς αριστερά, θεωρείς ότι το πεδίο είναι ελεύθερο. «Εδώ είμαστε» σκέφτεσαι, βγάζεις λοιπόν με διακριτικό τρόπο το κινητό από την τσέπη και την ώρα που πας να στείλεις μήνυμα, νιώθεις το χέρι του επιτηρητή να σε ακουμπά στον ώμο. Ενώ λοιπόν είναι έτοιμος να σε μηδενίσει, εσύ αρχίζεις το παρακαλετό: Σας παρακαλώ, δε θα ξανασυμβεί, δεν είναι αυτό που νομίζετε, μη με κόψετε, είναι από τα τελευταία μου μαθήματα για πτυχίο και άλλα πολλά που μπορεί να πλάσει ο ανθρώπινος νους εκείνη την ώρα. Αφού τον έχεις πιάσει λοιπόν στο φιλότιμο, σου επιτρέπει να συνεχίσεις να γράφεις, κοιτώντας σε όμως τακτικά. Είπαμε καλόκαρδος αλλά όχι και ηλίθιος.
Ο καθηγητής!
Το χειρότερο όλων. Μαζί με τους άλλους επιτηρητές, είναι μέσα στην αίθουσα και ο καθηγητής. Και όταν συμβαίνει αυτό, πάνε και οι γνωστοί, πάνε και οι καλόκαρδοι και αν δεν έχεις διαβάσει πας κι εσύ όπως ήρθες. Νομίζω δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να έχεις επιτηρητή τον καθηγητή σου. Αφού σου εξηγήσει τα θέματα, θα σου πει μετά περισσού θράσους «μη δω κανέναν να αντιγράφει, τα θέματα που έβαλα είναι γελοία». Και τότε είναι η στιγμή που θες να σηκωθείς και να σκίσεις τα ρούχα σου εις ένδειξη διαμαρτυρίας για την αδικία που υφίστασαι.
Σε όποιο είδος επιτηρητή και να πέσετε, αν έχετε διαβάσει, δε χρειάζεστε καμιά βοήθεια. Σωστός προγραμματισμός και διάβασμα και θα έχετε σίγουρη επιτυχία. (Καλά έτσι σας τα λέω, προφανώς και θα διαβάσετε μια μέρα πριν δώσετε το μάθημα και δε θα ξέρετε τίποτα αλλά κάτι πρέπει να πω κι εγώ για να το φανώ ο καλός φοιτητής).
