Τα περισσότερα από τα εγκεφαλικά μας κύτταρα αναπτύσσονται κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής μας, ωστόσο… ορισμένες περιοχές του εγκεφάλου συνεχίζουν να παράγουν κύτταρα και μετά την ενηλικίωση. Η διαδικασία αυτή ονομάζεται νευρογένεση.
Μία από αυτές τις περιοχές είναι ο ιππόκαμπος, ο οποίος παίζει καθοριστικό ρόλο στην απομνημόνευση, τη μάθηση και την εκδήλωση των συναισθημάτων.
1. Έλλειψη ύπνου
Ανάλογα με την ηλικία μας, πρέπει να κοιμόμαστε 7-14 ώρες (9+ ώρες αφορούν μόνο σε μικρά παιδιά). Χρειάζονται αρκετές ώστε ο εγκέφαλός μας να μπορέσει να περάσει αρκετές φορές από όλα τα στάδια του ύπνου, από τα πιο ελαφριά έως τα πιο βαθιά. Κατά τη διάρκεια του σταδίου REM, ενεργοποιούνται οι περιοχές του εγκεφάλου που ελέγχουν τη διαδικασία της μάθησης.
Κατά το στάδιο αυτό εδραιώνονται και αποθηκεύονται οι αναμνήσεις μας και αναπληρώνεται η χαμένη μας ενέργεια. Γι” αυτό άλλωστε κάποιος που δεν έχει κοιμηθεί αρκετά δεν μπορεί να συγκεντρωθεί, να συγκρατήσει πληροφορίες και να αποδώσει επαρκώς.
Έχει διαπιστωθεί στο πλαίσιο ερευνών ότι οι νευρώνες στην περιοχή του εγκεφάλου που ρυθμίζει την παραγωγή ενέργειας (υπομέλας τόπος) αρχίζουν σταδιακά να πεθαίνουν λόγω της χρόνιας έλλειψης ύπνου. Μία ακόμη μελέτη υπέδειξε ότι η έλλειψη ύπνου οδηγεί σε συρρίκνωση του εγκεφαλικού φλοιού και του ιππόκαμπου, ιδιαίτερα σε άτομα άνω των 60 ετών.
Έχει επικρατήσει εδώ και χρόνια ο μύθος ότι το αλκοόλ σκοτώνει τα εγκεφαλικά κύτταρα. Ο μύθος βασίστηκε στον αντίκτυπο που έχει το αλκοόλ σε επιμέρους λειτουργίες του ανθρώπινου οργανισμού. Ουσιαστικά, το αλκοόλ οδηγεί έμμεσα τα εγκεφαλικά κύτταρα στο θάνατο, καθώς αφυδατώνει τον οργανισμό. Το αλκοόλ εμποδίζει τη δράση μιας ορμόνης (βαζοπρεσσίνη) που είναι υπεύθυνη για τη διατήρηση των υγρών στο σώμα.
Η επίδραση αυτή έχει σαν αποτέλεσμα να επισκεπτόμαστε συχνότερα την τουαλέτα και να χάνουμε πολύτιμες ποσότητες υγρών. Καθώς το 75% του εγκεφάλου μας αποτελείται από νερό, η επαρκής ενυδάτωση είναι απαραίτητη για να λειτουργήσει σωστά.
3. Στρες
Όταν αντιμετωπίζουμε έντονο στρες για πολύ καιρό, τα επίπεδα της λεγόμενης ορμόνης του στρες (κορτιζόλη) αυξάνονται υπερβολικά, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να την διαχειριστεί ο οργανισμός μας. Η κορτιζόλη ενεργοποιεί μια σειρά από βιολογικές διεργασίες ώστε να κατευθυνθεί η ενέργεια εκεί που χρειάζεται περισσότερο. Για παράδειγμα, η πέψη επιβραδύνεται και οι παλμοί της καρδιάς αυξάνονται.
Στα άτομα με χρόνιο στρες, τα επίπεδα της κορτιζόλης είναι τόσο ανεβασμένα που μεταβάλλεται η διαδικασία παραγωγής εγκεφαλικών κυττάρων.