Επιστήμονες στις ΗΠΑ κατάφεραν να δημιουργήσουν μεταλλικές επιφάνειες που όταν πέφτουν πάνω τους σταγόνες νερού, αυτές αναπηδούν και απομακρύνονται.
Οι ερευνητές του Ινστιτούτου Οπτικής του Πανεπιστημίου του Ρότσεστερ της Νέας Υόρκης,με επικεφαλής τον καθηγητή φυσικής Τσουνλέι Γκούο, χρησιμοποίησαν τη βοήθεια ενός ισχυρού λέιζερ για να διαμορφώσουν μικρά τμήματα μεταλλικών επιφανειών από τιτάνιο, πλατίνα και ορείχαλκο.
Αν καταστεί εφικτό η ίδια τεχνική να εφαρμοστεί σε μεγάλη κλίμακα, τότε θα μπορούνμε να παράγουμε υλικά κάθε είδους, από ηλιακούςσυλλέκτες έως είδη μπάνιου, τα οποία δεν θα σκουριάζουν, ούτε θα λερώνονται εύκολα.
Η νέα τεχνική, σύμφωνα με τον Τσουνλέι Γκούο, «κάνει το υλικό τόσο έντονα υδροφοβικό,που οι σταγόνες του νερού αναπηδούν, μετά προσγειώνονται πάλι στην επιφάνεια του υλικού,στη συνέχεια αναπηδούν ξανά, ώσπου τελικά απλώς κυλάνε μακριά».
Το “μυστικό» βρίσκεται στη δημιουργία μικροσκοπικών παράλληλων αυλακώσεων στο μέταλλο, οι οποίες απέχουν μεταξύ τους ελάχιστα. Αυτές οι αυλακώσεις καλύπτονται από πολύπλοκες νανοδομές που δίνουν επιφάνεια τις μοναδικές υδροφοβικές ιδιότητές της.
Ακόμη το νέο υλικό έχει εντυπωσιακές ιδιότητες αυτοκαθαρισμού. Οι ερευνητές σκέπασαν με σκόνη μια υδροφοβική μεταλλική επιφάνεια και διαπίστωσαν ότι αρκούσαν δέκα έως 15σταγόνες νερού (αφότου αναπήδησαν) για να την αφήσουν τελείως καθαρή και στεγνή.
Για να έχει όμως πρακτικές εφαρμογές η τεχνική αυτη πρέπει να γίνει πιο γρήγορη και πιο φτηνή, αφού προς το παρόν, για την υδροφοβική διαμόρφωση ενός μετάλλου με επιφάνεια μιας τετραγωνικής ίντσας χρειάζεται μία ώρα. Τέλος, δεν αναμένεται να γίνει πολύ σύντομα δυνατή η βιομηχανική αξιοποίηση της νέας τεχνολογίας.
