Η τρέλα των Οσκαρ μπορεί να έχει περάσει και οι νικητές της εφετινής κινηματογραφικής αρένας να έχουν ανακοινωθεί, το στοίχημα όμως πίσω από την επιτυχία μιας ταινίας παραμένει: θα καταφέρει να κάνει το κοινό της να γελάσει, να κλάψει ή να… τρομάξει; Τη «συνταγή» πίσω από την ενεργοποίηση πραγματικών συναισθημάτων αποκαλύπτει ο αμερικανός νευροεπιστήμονας Τζέφρι Ζακς από το Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον, στο Σεντ Λούις.
Σύμφωνα με τον ειδικό από το Τμήμα Ψυχολογίας, πίσω από την επιτυχία μιας ταινίας ενδεχομένως να κρύβονται δύο απλοί κανόνες: ο «κανόνας του καθρέφτη» και ο «κανόνας της επιτυχίας».
Ο κανόνας του καθρέφτη αφορά την ασυνείδητη παρόρμηση που μας δημιουργείται στο να μιμηθούμε ό,τι κάνουν οι γύρω μας. Εξηγεί, δηλαδή, το γιατί η γλώσσα του σώματός μας τείνει να αντικατοπτρίζει τους γύρω μας, το γιατί χαμογελάμε στον απέναντί μας όταν εκείνος κάνει το ίδιο, γιατί συγκινούμαστε όταν βλέπουμε κάποιον να κλαίει κ.ο.κ. Πέρα από την πραγματικότητα, κάτι τέτοιο παρατηρείται ακόμη και σε σχέση με τους τηλεοπτικούς ή κινηματογραφικούς χαρακτήρες που παρακολουθούμε κάθε φορά, αναφέρει ο επιστήμονας.
Από την άλλη πλευρά, ο κανόνας της επιτυχίας μας υποδεικνύει μια συνταγή που έχει αποδειχθεί επιτυχημένη κατά το παρελθόν. Στην πραγματικότητα, π.χ. όταν βλέπουμε ένα ιπτάμενο αντικείμενο να πλησιάζει προς το μέρος μας σκύβουμε, όταν μας κυνηγάει κάποιος τρέχουμε κ.τ.λ. Το ίδιο συμβαίνει όταν παρακολουθούμε μια ταινία. Περιμένουμε, δηλαδή, συγκεκριμένες αντιδράσεις.
«Ισως η πιο εντυπωσιακή διαπίστωση είναι το γεγονός ότι πηγαίνουμε στο σινεμά με έναν εγκέφαλο ο οποίος έχει εξελιχθεί με την πάροδο των αιώνων ώστε να αντιλαμβάνεται τον πραγματικό κόσμο» εξηγεί ο δρ Ζακς. «Ο εγκέφαλός μας, δηλαδή, αναλύει ό,τι βλέπουμε στη μεγάλη οθόνη όπως ακριβώς θα έκανε και στην πραγματικότητα. Με την πάροδο των ετών έχουμε μάθει πώς να κάνουμε μια ταινία να συνεπαίρνει το κοινό».
