Ξέρεις, όταν είσαι από 25 και πάνω, τα πράγματα είναι περίεργα. Είναι η πρώτη κρίση ηλικίας, αφού όλα αλλάζουν. Και όταν λέω όλα, εννοώ όλα.
Βασικές έννοιες με τις οποίες προχωρούσες, απομυθοποιούνται, εκλογικεύονται -κοινώς- έχουν άλλη σημασία. Έχεις πολλές ανησυχίες, πολλές απογοητεύσεις, λιγότερες ελπίδες και κυρίως συνειδητοποιείς πως δεν έχεις πλέον το εύκολο boost του «ντάξει, έχω ακόμα τα νιάτα μου». Οι δουλειές του σπιτιού, ο βραδινός ύπνος, η τέλεια ημέρα, η γνωριμία, όλα έχουν μία διαφορετική γεύση.
Βέβαια, κερδίζεις άλλα. Που και αυτά έχουν τη δική τους σημασία και ομορφιά. Όλα αυτά μου τα θύμισε το Books of Adam, που έχει γίνει ήδη viral μέσω reddit.
Πως είναι η ζωή λοιπόν όταν είσαι πια, 25 plus;
Οι αναμνήσεις σου:
Και γενικότερα, τα παιχνίδια έχουν… αλλάξει:
Και μία τέλεια χειμερινή μέρα, είναι μια μέρα που απλά δεν έχεις να κάνεις τίποτα:
Και τα βράδια σου, αποκοιμιέσαι κάπως έτσι:
Αναλαμβάνοντας τις δουλειές του σπιτιού, θα σου συμβεί ΣΙΓΟΥΡΑ αυτό:
Και οι αντοχές σου όταν ο φιλοξενούμενός σου κάνει ΠΑΛΙ αυτό το πράγμα, λιγοστεύουν:
Και επειδή πλέον λεφτά δεν υπάρχουν (και προσπαθείς να αυτονομηθείς), μαγειρεύεις μόνος σου. Και καταλήγεις να χαλάς το φαγητό σου από τη γουρουνιά που άφησες να σε κυριεύσει:
Και θα σου συμβεί και θα σου ξανασυμβεί αυτό στα party και στα bar:
Γενικά αρχίζεις να γίνεσαι λίγο πιο ξενέρωτος. Δεν υπάρχει το «είναι ΤΑΔΕ μέρα ΠΡΕΠΕΙ να βγούμε»
Και θα καταλήξεις λέγοντας: F*ck it. Θα ζήσω όπως οι γάτες:
