Ο πιο διάσημος Ινδιάνος ηθοποιός του Χόλιγουντ, ήταν ο Ράσελ Μινς, ο οποίος έγινε γνωστός σε όλο τον κόσμο μετά τη συμμετοχή του στην ταινία «Ο τελευταίος των Μοϊκανών». Ο Μινς υποδυόταν τον Τσινγκατσγκουκ, τον τελευταίο απόγονο της φυλής των Μοϊκανών και πατέρα του Ούνκας.
Ο σκηνοθέτης Μάικλ Μαν, τον επέλεξε γιατί ήταν ένας αληθινός αγωνιστής για τα δικαιώματα των Ινδιάνων και συμβόλιζε τον αγώνα τους για ύπαρξη και ανεξαρτησία. Ο Μινς ήταν γνωστός ακτιβιστής, ο οποίος είχε αγωνιστεί και μάλιστα σκληροτράχηλα τις προηγούμενες δεκαετίες για την απόκτηση περισσότερων ελευθεριών για τους Ινδιάνους.
Γεννήθηκε το 1939 στον καταυλισμό Πάιν Ριτζ στη Νότια Ντακότα και ανήκε στη φυλή των Σιου, οι οποίοι στο παρελθόν είχα ξεσηκωθεί εναντίον των αποκοιοκρατών. Ο πατέρας του τον μεγάλωσε με ένα μότο: να μην ξεχάσει ποτέ ότι κάποτε ήταν ελεύθεροι. Ο Μινς από μικρή ηλικία διδάχθηκε το ηρωικό παρελθόν των προγόνων του και μεγαλώνοντας αγωνίστηκε για να αποκτήσουν οι Ινδιάνοι τα χαμένα τους εδάφη και την περηφάνια τους.
Έγινε ιδρυτικό μέλος του Αμερικάνικου Ινδιάνικου Κινήματος και πήρε μέρος σε πολλές διαδηλώσεις που τον έβαλαν σε μπελάδες. Συμμετείχε με τον πατέρα του στην κατάληψη του νησιού Αλκατράζ για να διαμαρτυρηθούν για τα χαμένα τους εδάφη. Τη δεκαετία του ’70 με ένοπλους Ινδιάνους κατέλαβαν ένα Ινδιάνικο χωριό και ήρθαν σε πολυήμερη αντιπαράθεση με ομοσπονδιακούς πράκτορες, η οποία κατέληξε σε ανταλλαγή πυρών και στον θάνατο δύο Ινδιάνων.
Τότε του απαγγέλθηκαν κατηγορίες για κλοπή και συνωμοσία ενώ ένα χρόνο αργότερα το όνομά του είχε εμπλακεί στη υπόθεση δολοφονίας μιας ακτιβίστριας, που τη σκότωσαν επειδή ήταν πληροφοριοδότης του FBI.
Τα επόμενα χρόνια συνέχισε να μάχεται για τα χαμένα εδάφη των Ινδιάνων, γλίτωσε δύο φορές από απόπειρες δολοφονίας εναντίον του και είχε συνέχεια προβλήματα με τη δικαιοσύνη.
Ο Μινς ήταν απογοητευμένος από την αντιμετώπιση των ομοεθνών του από τους λευκούς ηγέτες, ενώ αποκαλούσε τον Ομπάμα νέγρο υπηρέτη. Ο ίδιος είχε ασχοληθεί με την πολιτική και είχε βάλει υποψηφιότητα για κυβερνήτης του Νέου Μεξικού και για αντιπρόεδρος των ΗΠΑ στο πλευρό του Λάρι Φλιντ για το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων. Όπως έλεγε, επιθυμούσε να τον αποκαλούν «Ινδιάνο» και όχι Ντόπιο γιατί ντόπιοι ήταν όσοι γεννήθηκαν στην Αμερική.
Υποστήριζε ότι τα πράγματα για τη φυλή του άλλαξαν προς το χειρότερο όταν πέθαναν οι παλαιότερες γενιές, οι οποίες είχαν μεγαλώσει ελεύθερες και είχαν καθαρή καρδιά. Όταν ο σκηνοθέτης Μάικλ Μαν, αναζητούσε τον άνθρωπο που θα ενσάρκωνε τον τελευταίο αρχηγό της φυλής των Μοϊκανών, δεν μπορούσε να σκεφτεί κάποιον καλύτερο από τον Μινς. Ο ρόλος απαιτούσε να υποδυθεί έναν άνθρωπο που έρχεται αντιμέτωπος με την εξαφάνιση της φυλής του.
Ο Ράσελ δεν δυσκολεύτηκε να ενσαρκώσει τον ρόλο, παρόλο που δεν ήταν ηθοποιός, καθώς σε όλη του τη ζωή μαχόταν για τη φυλή του. Ο σκηνοθέτης είπε ότι μπορεί να μην ήταν έμπειρος ηθοποιός αλλά ήταν αποτελεσματικός στη δουλειά του και απόλυτα συγκεντρωμένος. Μετά την επιτυχία της ταινίας, ο Μινς έγινε ευρύτερα γνωστός και συμμετείχε το 1994 στην ταινία «Γεννημένοι Δολοφόνοι», δάνεισε τη φωνή του στην ταινία κινουμένων σχεδίων «Ποκαχόντας» του 1995 και έπαιξε σε πολλές ταινίες.
Παρόλο, που είχε αποχωρήσει από το Αμερικανικό Ινδιάνικο Κίνημα το 1988 συνέχισε να μάχεται για τα δικαιώματα των Ινδιάνων. Το 2011 διαγνώστηκε με καρκίνο του λάρυγγα και ένα χρόνο αργότερα πέθανε.
Όπως έλεγε «Η πεποίθηση των Λακότα είναι ότι ο θάνατος είναι μια αλλαγή των κόσμων. Και εγώ πιστεύω, ό,τι πίστευε ο πατέρας μου. Όταν έρθει η ώρα μου να φύγω, είναι η ώρα μου να φύγω». Μέχρι το τέλος της ζωής του αρνήθηκε να μείνει στις βίλες του Χόλιγουντ και ζούσε σε ένα ράντζο στο Πάιν Ριτζ, στο μέρος που γεννήθηκε, γιατί όπως έλεγε » εδώ είναι ο τόπος μου».
